NSA o tym czy wydatki na imprezy integracyjne są kosztem

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrywał w ostatnim czasie sprawię spółki informatycznej, która zatrudnia osoby na podstawie umów o pracę i która jednocześnie współpracuje z przedsiębiorcami na podstawie umów B2B.

Spółka argumentowała, że planuje organizować spotkania integracyjne. W ocenie firmy wydatki związane z organizacją imprez okolicznościowych m.in. poniesione ze środków obrotowych na noclegi, wyżywienie, atrakcje, dojazdy czy ubezpieczenie, mogą być jej kosztem podatkowym.

Fiskus częściowo zgadza się ze spółką

Fiskus potwierdził słuszność takiej argumentacji spółki, ale tylko w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na umowy o pracę. Natomiast, jeśli chodzi o osoby współpracujące ze spółką na podstawie umów B2B, zdaniem fiskusa wydatki na nich z tytułu imprez integracyjnych nie mogą zostać uznane za koszty podatkowe.

Urzędnicy podkreślili, że osoby świadczące na rzecz spółki usługi na podstawie umów B2B mają z firmą jedynie powiązania biznesowe jako równorzędni partnerzy. Tym samym, w ocenie fiskusa spotkania integracyjne z tymi osobami nie wpływają na zwiększenie przychodów spółki, bądź zabezpieczenie ich źródła.

Fiskus doszedł do wniosku, że w tym przypadku wydatki noszą znamiona reprezentacji, bo mają kreować pozytywny wizerunek firmy w oczach kontrahentów i partnerów biznesowych, uwypuklić jej zasobność i profesjonalizm. W konsekwencji są to wydatki na reprezentację, które są z kosztów wyłączone.

NSA po stronie fiskusa

Na skutek skargi spółki sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FSK 572/22). W swoim rozstrzygnięciu w sprawie NSA nie zanegował korzyści jakie płyną ze spotkań integracyjnych dla pracowników. W przypadku osób świadczących usługi na rzecz spółki na podstawie umów B2B, jednak Sąd przychylił się do stanowiska fiskusa. Wydatki na te osoby, które nie są pracownikami finansującego spotkania integracyjne w ocenie NSA należy zaliczyć do wydatków reprezentacyjnych.

Zdaniem NSA fiskus słusznie argumentował, wskazując na odrębności pomiędzy finansującym a korzystającym. Osoby współpracujące ze spółką na podstawie umów B2B są traktowane jako podmioty równorzędne, czyli inaczej jak pracownicy, których dotyczy podporządkowanie pracodawcy.

Wyrok jest prawomocny.

O różnicach pomiędzy umową B2B a umową o pracę pisaliśmy w tym na blogu artykule.